بررسی یافته های بالینی و ارتباط آن با یافته های پاتولوژی در نمونه های حاصل از تانسیلکتومی در افراد ۱۶ سال و جوانتر

مقدمه: تانسیلکتومی با یا بدون آدنوئیدکتومی از شایع ترین اعمال جراحی است، لذا بحث در مورد ارزش بررسی پاتولوژیک نمونه های تانسیلکتومی و آدنوئیدکتومی درکودکانی که به علت آپنه انسدادی هنگام خواب و عفونتهای مکرر تحت عمل جراحی قرار می گیرند ادامه دارد. علاوه براینکه بررسی روتین پاتولوژیک این نمونه ها هزینه های قابل توجهی را تحمیل می کند ، ولی نگرانی برای نادیده گرفتن موارد نادر و غیرمنتظره بدخیمی باعث شده است تا از نظر بالینی بررسی میکروسکوپی به طور قابل توجهی روی تمام نمونه های لوزه کامی و لوزه سوم در بسیاری از مراکز انجام گردد. در این میان لنفوما در جمعیت کودکان بیشترین نگرانی را در تشخیص پاتولوژیکی نمونه های تانسیل و آدنوئید ایجاد کرده است. روش بررسی: این مطالعه از نوع case control است که بر روی 305 بیمار با سن 16 سال و جوانتر که تحت تانسیلکتومی یا آدنوتانسیلکتومی بین سالهای 1382 تا 1386 در بیمارستان شهیدصدوقی یزد قرارگرفته بودند انجام گرفت. بیمارانی که برای بروز بدخیمی دارای فاکتور خطر بودند از مطالعه خارج شدند. بعداز برداشتن لوزه ها اندازه لوزه قبل از ارسال برای پاتولوژی بررسی شد و تشخیص قبل از عمل لوزه های کامی قرینه و غیرقرینه با تشخیص پاتولوژی پس از عمل مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج : از 305 بیماری که که کاندید عمل بودند 106 بیمار (75/34%) دارای غیرقرینگی لوزه های کامی بدون فاکتورهای بدخیمی بودند که تحت تانسیلکتومی یا آدنو تانسیلکتومی قرار گرفتند. در گروه غیرقرینه ، متوسط بیشترین طول لوزه ها در 2/96% درصد از موارد کاملاً مشابه بوده و در نسبت های بیشترین طول کمتر از 2 و در محدوده (67/1-1) قرارداشتند و نسبت حجم دو لوزه به یکدیگر نیز در 45/92% کمتر از 2 و مابقی بزرگتر از 3 بود. تجزیه و تحلیل اطلاعات به دست آمده از دو گروه اختلاف آماری معنی داری را بین دو گروه در سن و جنس و اندیکاسیون جراحی و نوع عمل جراحی نشان نداد. بیشتر نمونه های بررسی شده از نظر هیستوپاتولوژی هیپرپلازی لنفوئیدی واکنشی را به میزان 49/58% برای لوزه های غیر قرینه و 9/54% را برای لوزه های قرینه نشان داد. هیچ نوع بدخیمی یا یافته پاتولوژیک غیرمعمولی در دو گروه مشاهده نشد. نتیجه گیری : لوزه های کامی برداشته شده بااندیکاسیون تانسیلیت مزمن و تانسیلیت های مکرر و خرخرشبانه در بیمارانی که از نظر دیگر معاینات نرمال هستند ، ثانویه به هیپرپلازی خوش خیم یا فاکتورهای آناتومیکی می باشد. بنابراین ، وجود غیرقرینگی بدون فاکتورهای ظاهری مشکوک و علایم و نشانه های قابل توجه و بزرگی پیشرونده لوزه های کامی و آدنوپاتی همزمان و شرح حال بدخیمی یا نقص ایمنی، مطرح کننده بدخیمی نمی باشد و ارزش تشخیصی ندارد.